Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy. Polityka CookiesDowiedz się więcejCyberbezpieczeństwoOK
Kościół św. Leonarda w Busku-Zdroju - drewniana świątynia cmentarna wybudowana w 1699, w miejscu istniejącego tam wcześniej kościoła.
Jest to budowla o konstrukcji zrębowej, jednonawowa, z węższym, zamkniętym wielobocznie prezbiterium, niewielką zakrystią od północy i kruchtą od zachodu.
Dach jest gontowy, nad nawą i prezbiterium wspólny, dwuspadowy.
Ściany są szalowane.
We wnętrzu zwraca uwagę belka tęczowa z zachowaną fragmentarycznie polichromią oraz grupą ukrzyżowania.
Na stropie prezbiterium zachowały się fragmenty późnobarokowej polichromii.
Busko Zdrój znajduje się w czołówce miast uzdrowiskowych w kraju i za granicą oraz pretenduje do rangi stolicy regionu Ponidzia.
Rozległy park zdrojowy dzieli się na trzy części:
- Ogrodzony ogród łazienkowy o powierzchni 16 ha położony w południowej części miasta.
- Aleja Mickiewicza, długa na 850 m promenada z dwoma rzędami drzew, która łączy ogród łazienkowski z Placem Zwycięstwa.
- Skwer na Placu Zwycięstwa o powierzchni 0,7 ha.
Ogród łazienkowski ma powierzchnię 16 ha, jest dookoła ogrodzony. Główne wejście prowadzi od Alei Mickiewicza.
Centralne miejsce parku zdrojowego zajmuje, piękny budynek "Łazienek" - najstarszego Sanatorium w Busku.
Budynek Sanatorium "Marconi" został wybudowany w 1836 roku przez znanego warszawskiego architekta włoskiego pochodzenia Henryka Marconiego (1792-1863), autora m.in. Pałacu Wielopolskich w pobliskim Chrobrzu, Ratusza w Radomiu i Hotelu Europejskiego w Warszawie.
Kościół pw. św. Franciszka z Asyżu − zbudowany w latach 1932-1935 według projektu Zdzisława Mączeńskiego; drewniany w tradycji dawnego budownictwa regionalnego, konstrukcji zrębowo-słupowej, kryty blachą. Wieża o konstrukcji słupowo-ramowej z pozorną izbicą, zwieńczona ślepą latarnią z kopułką. Nawę i prezbiterium nakrywa dach wielopołaciowy z wieloboczną sygnaturką. Wnętrze nakryte jest częściowo stropem płaskim, a częściowo pozornym sklepieniem kolebkowym.
Hobby: Inne Pomógł: 314 razy Wiek: 78 Dołączył: 16 Lut 2019 Posty: 16035 Miejsce zamieszkania: Polska wschodnia
Wysłany: 1 Luty 2020, 19:22
Ziołowy zakątek w Korycinach na Podlasiu. Hybryda hotelu, gospodarstwa agroturystycznego, skansenu i plantacji ziół leczniczych. Poniżej galeria zdjęć profesjonalnych (link):
https://www.google.pl/map...QoiowFnoECAsQBg
A tu są fotki z naszego tam pobytu w sierpniu 2018 roku.
_________________ 22 września 2024 roku o godz. 14:44 czasu polskiego Słońce przekroczyło punkt WAGI (równonoc jesienna). To początek astronomicznej jesieni która potrwa do 21 grudnia 2024 roku. Jesień kalendarzowa trwa zawsze od 23 września do 21 grudnia.
Papież Urban V bullą, wydaną na prośbę króla Kazimierza Wielkiego, dnia 5 marca 1367 r., pozwolił na założenie klasztoru franciszkańskiego w Chęcinach. Datą fundacji jest 1368 rok.
W r. 1605 Stanisław z Ruszczy Branicki, miecznik królewski, starosta chęciński i lelowski, odbudował kościół i klasztor dla 17 zakonników oraz wybudował przy krużgankach kaplicę św. Leonarda.
W dniu 1 kwietnia 1657 r., na Wielkanoc, wojska księcia siedmiogrodzkiego Jerzego Rakoczego, oraz Bohdana Chmielnickiego i króla szwedzkiego Karola Gustawa, zniszczyły Chęciny, a w klasztorze ponieśli śmierć trzej franciszkanie: o. Walenty Kościerski z Halicza, o. Florian Zieliński, spowiednik ss. Klarysek i najmłodszy o. Andrzej Cybulski. Ciała zabitych pochowano pod kaplicą św. Leonarda, a w 1720 r. wmurowano obok wejścia do tej kaplicy tablicę marmurową z informacją o męczeństwie.
Po tych zniszczeniach klasztor odbudowano. Do tej odbudowy przyczynił się Piotr Tęgoborski wraz z małżonką Eleonorą Katarzyną. Następnie w r. 1668, dzięki staraniom gwardiana Szymona Boratyńskiego i pomocy finansowej Stefana Bidzińskiego, kasztelana sandomierskiego (później starosty chęcińskiego) odbudowana została część mieszkalna dla zakonników.
klasztor odbudowano. Do tej odbudowy przyczynił się Piotr Tęgoborski wraz z małżonką Eleonorą Katarzyną. Następnie w r. 1668, dzięki staraniom gwardiana Szymona Boratyńskiego i pomocy finansowej Stefana Bidzińskiego, kasztelana sandomierskiego (później starosty chęcińskiego) odbudowana została część mieszkalna dla zakonników.
W tym czasie Patronką kościoła była Najśw. Maryja Panna Wniebowzięta i Jej obraz znajdował się w głównym ołtarzu. Oprócz głównego ołtarza w kościele były jeszcze cztery ołtarze boczne: św. Antoniego Padewskiego, Matki Bożej Różańcowej, Miłosierdzia (Przemienienia?) Pańskiego i św. Anny. Ponadto znajdowało się kilka nagrobków.
Dnia 11 listopada 1817 r. car Aleksander I dokonał kasaty klasztoru, a w jego budynkach i w kościele urządzono więzienie dla guberni kieleckiej. Ostatni franciszkanin chęciński zmarł w 1864 r. jako kapelan klasztoru SS. Klarysek. Przerobiony na więzienie kościół i klasztor mógł pomieścić ok. 250 więźniów i służył celom więziennictwa przez 110 lat.
W listopadzie 1927 r. więzienie zostało zlikwidowane lecz budynki klasztorne pozostały w rękach władz państwowych i służyły za siedzibę sądu grodzkiego, a także mieściła się w nich szk oła.
W czasie II wojny światowej zespół klasztorny zajmowało wojsko niemieckie. Według przekazu świadków, w kaplicy św. Leonarda było jeszcze wyposażenie sakralne i kapelan niemiecki odprawiał Mszę św.
Po zakończeniu wojny przeznaczenie budynków klasztornych ulegało częstym zmianom. Do 1948 r. mieściła się tu szkoła kamieniarska. Wtedy częściowo odnowiono obiekt. Wykonano takie prace w kościele, jak odnowa zabytkowej kamieniarki okiennej, odsłonięto też gotycki portal i rozebrano XIX-wieczną dobudówkę przy fasadzie kościoła.
Kolejnym użytkownikiem kompleksu były Zakłady Mięsne i Spółdzielnia Pracy „Twórczość”. Jeszcze później urządzono tu łaźnię miejską. W latach 1968-72 władze państwowe dokonały odbudowy zespołu klasztornego. Jednak przy remoncie pousuwano resztki przedmiotów sakralnych. W kaplicy św. Leonarda zniszczono drewniany barokowy ołtarz pochodzący z okresu budowy kaplicy. Z kopuły kaplicy i ze szczytu kościoła usunięto krzyże, a także zasypano krypty.
W czasie II wojny światowej zespół klasztorny zajmowało wojsko niemieckie. Według przekazu świadków, w kaplicy św. Leonarda było jeszcze wyposażenie sakralne i kapelan niemiecki odprawiał Mszę św.
Po zakończeniu wojny przeznaczenie budynków klasztornych ulegało częstym zmianom. Do 1948 r. mieściła się tu szkoła kamieniarska. Wtedy częściowo odnowiono obiekt. Wykonano takie prace w kościele, jak odnowa zabytkowej kamieniarki okiennej, odsłonięto też gotycki portal i rozebrano XIX-wieczną dobudówkę przy fasadzie kościoła.
Kolejnym użytkownikiem kompleksu były Zakłady Mięsne i Spółdzielnia Pracy „Twórczość”. Jeszcze później urządzono tu łaźnię miejską. W latach 1968-72 władze państwowe dokonały odbudowy zespołu klasztornego. Jednak przy remoncie pousuwano resztki przedmiotów sakralnych. W kaplicy św. Leonarda zniszczono drewniany barokowy ołtarz pochodzący z okresu budowy kaplicy. Z kopuły kaplicy i ze szczytu kościoła usunięto krzyże, a także zasypano krypty.
Po remoncie budynek oddano Wojewódzkiemu Przedsiębiorstwu Turystycznemu „Łysogóry”. W kościele urządzono restaurację, a w zabytkowej kaplicy Branickich coctailbar. Budynki klasztorne przeznaczono na hotel, a zabudowania przy murach wykorzystano do celów administracyjno-gospodarczych i na schronisko turystyczne.
Fakt urządzenia w kościele restauracji ludzie wierzący z całego kraju przyjęli z oburzeniem i dawali temu wyraz w licznych listach protestacyjnych, pisanych do ówczesnych władz państwowych z żądaniem przywrócenia kościoła do kultu religijnego. Zwłaszcza od r. 1980 nasiliły się starania o rewindykację obiektów klasztornych i przywrócenia im religijnego charakteru.
Te starania odniosły pozytywny skutek po zmianach, które nastąpiły w Polsce po 1990 r. Decyzją rządowej Komisji Majątkowej z dnia 21.03.1991 r. mogli franciszkanie powrócić w dniu 17.04.1991 r. do klasztoru i w nim zamieszkać. Decyzją o. Prowincjała z dnia 13.04.1991 r. został tu ustanowiony postulat, który mieścił się tu przez pięć lat.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum