Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy. Polityka CookiesDowiedz się więcejCyberbezpieczeństwoOK
Gwiazdozbiór Bliźniąt (Gemini) jest znany od czasów starożytnych. Przedstawia on mitologicznych braci - Kastora i Polluksa, myśliwych i żeglarzy biorących udział w wyprawie Argonautów. Ich matką była królowa Sparty Leda, ojcem zaś - bóg Zeus. W antycznej tradycji bracia byli opiekunami żeglarzy na każdy szczęśliwy rejs; wierzono że pojawiają się na burtach i masztach statków w postaci małych wyładowań elektrycznych nazywanych ogniami św. Elma. Gwiazdy Kastor i Polluks stanowią podstawę tej konstelacji i ważne punkty orientacyjne na zimowym niebie.
Gwiazdozbiór Bliźniąt, będący jednym z gwiazdozbiorów zodiaku, jest konstelacją zimową, ale ze względu na dużą wysokość nad widnokręgiem i wychylenie na wschód, może być obserwowany dłużej niż inne zimowe propozycje. Nawet wiosną zachodzi dość późno, już dość długo po Orionie i Byku, stąd satysfakcjonujące obserwacje tego rejonu nieba można z powodzeniem prowadzić jeszcze przez cały kwiecień. Oczywiście tylko wieczorami.
Każdego roku w grudniu z okolic Kastora promieniuje drugi najbardziej spektakularny rój meteorów - Geminidy, o których jeszcze napiszę.
Gwiazdozbiór jest łatwy do znalezienia - zajmuje 514 stopni kwadratowych i znajduje się bowiem w pobliżu Oriona i Byka, które już poznaliśmy, lekko na lewo od tych konstelacji. Bliźnięta są wyznaczone przez jasne gwiazdy Kastora i Polluksa, widoczne nawet z zaświetlonych miast.
Położenie Bliźniąt ilustruje poniższa symulacja:
W gwiazdozbiorze tutaj przedstawionym w większej skali znajduje się sporo ciekawych gwiazd i innych obiektów.
Kastor odległy od nas o 52 lata świetlne, jest zadziwiającą gwiazdą wielokrotną złożoną z sześciu składników. Gołym okiem Kastor wygląda jak jasnoniebieska gwiazda o jasności 1,6 magnitudo, lekko słabsza od Polluksa. Za pomocą już małego teleskopu da się rozdzielić dwa podstawowe składniki, które okrążają środek tego układu gwiazdowego w ciągu 450 lat. Aktualnie stają się coraz dalsze sobie i w kolejnych latach rozdzielenie owych składników stanie się łatwiejsze, osiągalne dla dużych lornetek. Teleskop pokaże obok jeszcze jeden składnik - czerwonego karła będącego zaćmieniowym układem podwójnym.
Polluks to pomarańczowy olbrzym odległy od Ziemi o 34 lata świetlne. Z powodu barwy bywa odbierany jako lekko słabszy od Kastora, choć w rzeczywistości to on stanowi najjaśniejszą gwiazdę konstelacji.
Wasat odległy o 59 lat świetlnych, to biała gwiazda o jasności obserwowalnej 3,5 magnitudo, której towarzyszy słabszy pomarańczowy karzeł. Oba składniki są sobie bardzo bliskie i trudno je rozdzielić, potrzeba do tego teleskopu o aperturze najlepiej powyżej 100 mm. Okres obiegu tych gwiazd szacuje się na nieco ponad 1000 lat.
Epsilon Geminorum to żółty nadolbrzym odległy o około 900 lat świetlnych. Przez lornetkę lub mały teleskop można dostrzec jego oddalonego, słabszego towarzysza.
Eta Geminorum to to podwójna gwiazda zmienna odległa od nas o 350 lat świetlnych. Pierwotnym składnikiem układu jest czerwony olbrzym o jasności zmieniającej się nieznacznie w ciągu 233 dni. Towarzyszy mu słabsza gwiazda, którą wyodrębnić można już tylko przez duży teleskop.
Gromada gwiazd M35 (oznaczona na mapie) to jedna z najpiękniejszych gromad na całym niebie. Można ją dostrzec przez lornetkę, a przy dobrej widoczności na wsi już nawet gołym okiem jako wydłużoną plamkę. Składa się z około 200 gwiazd i zajmuje na niebie obszar zbliżony do powierzchni Księżyca w pełni. Już przez mały teleskop można zauważyć jak gwiazdy tej gromady urokliwie układają się w warkocze i skrzą swoim blaskiem w naprawdę dużej ilości. W bezpośrednim sąsiedztwie gromady znajduje się jeszcze jedna, mniejsza i gęstsza NGC 2158, którą dostrzec można już tylko przez teleskop jako plamę światła składającą się z około 100 gwiazd. Przy powiększeniu około 70x przez okular szerokokątny ta para gromad prezentuje się nad wyraz efektownie.
Gromada Eskimos (NGC 2392) to znana mgławica planetarna ósmej wielkości widoczna przez teleskop. Przez duże lustro i przy powiększeniu powyżej 200x przypomina wyglądem twarz w futrzanym kapturze, stąd wzięła się nazwa. Da się ją zauważyć także przez mniejszy teleskop jako tarczka o nieregularnym kształcie. Gromada jest od nas oddalona o 3000 lat świetlnych.
Znaleźć ją można w pobliżu gwiazdy Wasat.
Jak widzicie, gwiazdozbiór skrywa w sobie wiele ciekawych rzeczy. Już wkrótce spojrzymy w jego stronę wypatrując meteorów
_________________ Użytkownicy forum LukeDiRT są jak rodzina
Aktualna pora roku: wielki test dla naszego klimatu
Hobby: Wszystko! Pomógł: 162 razy Wiek: 27 Dołączył: 02 Sie 2018 Posty: 36424 Miejsce zamieszkania: Michałowice/Wwa-Włochy
Wysłany: 8 Grudzień 2020, 22:16
Niestety się na tym zupełnie nie znam, więc nawet nie wiem co napisać Ale podziwiam zarówno Twoją wiedzę w tym temacie, jak i zdolność do pisania. Pewnie dla wielu osób nasze meteorologiczne poematy brzmią podobnie "chińsko", jak dla mnie ten Twój post.
_________________ Fan wybitnego klimatu lat 1995-2013. Kiedyś to było
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Ale podziwiam zarówno Twoją wiedzę w tym temacie, jak i zdolność do pisania. Pewnie dla wielu osób nasze meteorologiczne poematy brzmią podobnie "chińsko", jak dla mnie ten Twój post.
