Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy. Polityka CookiesDowiedz się więcejCyberbezpieczeństwoOK
Hobby: Większość z wymienionych Pomógł: 130 razy Wiek: 25 Dołączył: 01 Maj 2019 Posty: 12352 Miejsce zamieszkania: Nowy Sącz/Kraków
Wysłany: 2 Marzec 2020, 22:25 Niebo w marcu 2020
Witajcie Po tym jak luty przemknął nam przez kalendarz jak z bicza strzelił, wchodzimy w meteorologiczną wiosnę. Marzec podaruje nam tę porę roku wiele razy, bowiem właśnie w ciągu najbliższych trzydziestu jeden dni rozpocznie się także wiosna kalendarzowa i - w kontekście tego działu najważniejsza - astronomiczna. W marcu wydłużanie się dnia stanie się już bardzo wyraźne, co dodatkowo podkreśli zmiana czasu z zimowego na letni 29 marca. Dzięki niej rozpoczniemy sezon długich popołudni i późnych zachodów Słońca. Słońce stanie się bowiem na niebie dominującym graczem. 17 marca nastąpi równonoc wiosenna i dzień na sześć miesięcy stanie się dłuższy od nocy. W centralnej Polsce dzień w marcu przedłuży się o dwie godziny i 31 marca czas między wschodem a zachodem Słońca wyniesie już 12 godzin i 58 minut. A kiedy zajdzie - na niebie rozegra się kolejny spektakl.
W marcowe wieczory widoki na niebo nadal będą zimowe. Na południu i zachodzie będziemy mogli podziwiać całe spektrum zimowych konstelacji na czele z opisanym już Orionem, a także towarzyszącymi mu Małym i Wielkim Psem, oraz Syriuszem - najjaśniejszą gwiazdą nieba (po Słońcu, rzecz jasna). Znajdziemy także opisany gwiazdozbiór Byka, nieopodal którego usadowiły się mitologiczne Bliźnięta. To ostatni dzwonek na przeprowadzenie naprawdę solidnych obserwacji tych zakątków nieba, bowiem ich widoczność będzie się już pogarszać, a pod koniec miesiąca zaczną wpadać w wieczorną łunę.
Ale coś za coś. Astronomia nie znosi próżni, mimo że takowa wypełnia cały kosmos Kiedy na zachodzie będziemy powoli żegnać gwiazdozbiory zimowe, na wschodzie i północy zobaczymy już wyraźne akcenty nieba wiosennego. Przewodnikiem wiosennego peletonu będzie majestatyczny, bardzo duży gwiazdozbiór Lwa, który prędko, już wieczorami zajmie miejsce wysoko na niebie. Wieczorem na północy zobaczymy również Gwiazdę Wiosenną - Arktura w konstelacji Wolarza, którą śmiało można uznać za jeden z astronomicznych symboli marca. Pojawienie się Arktura poprzedzi wstąpienie na nieboskłon kolejnych atrakcji, jak Herkules ze słynną gromadą kulistą o której jeszcze napiszę, Lutnia i rozsławiona mnóstwem Galaktyk Panna.
W późniejszych godzinach wiosenne układy gwiazd już całkowicie zdominują nieboskłon. Arktur stanie się najjaśniejszym punktem na niebie, świecącym wysoko, Lew usadowi się blisko zenitu, a wieczorem jeszcze nieśmiały Herkules, pokaże swoją wyraźną sylwetkę. Panna z jasną gwiazdą Spika (Kłos) zdominuje niebo nad południowo-wschodnim horyzontem, na wschód wpełznie Wąż, a konkretnie jego głowa (jest to jedyny gwiazdozbiór podzielony na dwie części), południe należeć będzie do złowrogiej Hydry, zaś tuż nad wschodnim horyzontem pojawi się kolejna po Arkturze bardzo jasna gwiazda wiosenna - Wega, będąca zarazem pierwszą z gwiazd tworzących... Trójkąt Letni. Tak, już w marcu na niebie będzie nam dane poczuć powiew lata A może i w pogodzie?
Od nowiu Księżyca przypadającego na 24 marca, rozpocznie się sezon na obserwacje wiosennej Drogi Mlecznej. Bardzo późno lub bardzo wcześnie (co jest w tym przypadku pojęciem względnym, ponieważ mam na myśli godzinę 2-3 w nocy), na wschodzie po raz pierwszy w tym roku obserwatorzy spoza miast zobaczą szeroką wstęgę Drogi Mlecznej, która aż do brzasku będzie pięła się coraz wyżej, wraz z gwiazdozbiorami nieba letniego jak Łabędź, Wężownik i Orzeł. Wspomniane już wyżej gwiazdozbiory wiosenne będą znajdować się wtedy w swoim najlepszym, najwyższym położeniu.
Może ustawię się na jakiś wyjazd w Bieszczady w tym czasie?
Słońce rozpoczęło miesiąc w gwiazdozbiorze Wodnika, a zakończy - w Baranie. Księżyc będzie obecny na niebie zwłaszcza w pierwszej połowie miesiąca, aż kiedy 16 marca przejdzie przez ostatnią kwadrę, zwalniając w znacznej części nocy miejsce dla obiektów głębokiego nieba, ginących w jego blasku.
Merkury po lutowej maksymalnej elongacji wschodniej znajdzie się w koniunkcji ze Słońcem, a tym samym poza zasięgiem obserwatorów na Ziemi. Jednak już 24 marca "szybka" planeta znajdzie się w innej elongacji - tym razem zachodniej, i na niebie porannym oddali się od Słońca na odległość 28 stopni. Teoretycznie powinno to oznaczać jego niezłą widoczność, ale z uwagi na niekorzystne nachylenie ekliptyki, posłaniec bogów będzie tonąć w łunie poranka i jego zauważenie okaże się bardzo trudnym wyzwaniem.
To nie jest jego miesiąc. Marzec bezapelacyjnie i do samego końca będzie należał do Wenus, która króluje na wieczornym niebie i w pierwszym miesiącu wiosny pokaże nam swoją maksymalną elongację wschodnią. Stanie się to również 24 marca, kiedy to bogini piękna oddali się wieczorem od Słońca aż o 46 stopni. Warto nacieszyć się jej spektakularnym widokiem, gdyż tak rewelacyjna widoczność tej planety na niebie wieczornym powtórzy się dopiero w 2028 roku. Mamy czas - Wenus zachodzić będzie dopiero około 21:50.
Planety górne będą coraz bardziej wyraźnie zaznaczać swoją obecność na niebie porannym. Ich obserwacje szczególnie warto zaplanować na drugą połowę miesiąca, kiedy na nieboskłonie rozegra się kilka ciekawych przedstawień z udziałem ich oraz Księżyca.
18 marca na godzinę przed wschodem Słońca, w pobliżu jasnych Marsa i Jowisza pojawi się wąski sierp Księżyca. W pobliżu, trochę bardziej na wschód, znajdziemy także Saturna, z którym nasz satelita spotka się kolejnego poranka (poniżej położenie ciał niebiekich 18 i 19 marca).
Uran jest widoczny na niebie wieczornym, w pobliżu Wenus. Najbliżej niej znajdzie się 8 marca około godziny 19-20, kiedy będzie można namierzyć go za pomocą lornetki, mieszcząc go w polu widzenia z królową wieczornego nieba. Z doskonale ciemnych miejsc być może uda się wypatrzeć go nieuzbrojonym okiem, ale wymaga to wprawy. Spotkanie z Wenus będzie dobrą okazją do zaobserwowania tej słabiej znanej, odległej planety.
A teraz kolej na małe kalendarium:
2 marca Księżyc znajduje się w pierwszej kwadrze.
6 marca Księżyc będzie świecił w pobliżu znanej gromady gwiazd M44 Żłóbek w gwiazdozbiorze Raka. To dobra okazja do namierzenia gromady, ale zważając na jasny blask Księżyca, wygaszający okoliczne gwiazdy, gromady nie dostrzeżemy w całej okazałości.
8 marca nastąpi koniukcja Wenus z Uranem (patrz wyżej).
9 marca wieczorem Księżyc znajdzie się w Superpełni. Wbrew temu co przeczytamy w wielu internetowych gazetach, nie jest to zbyt wyjątkowe widowisko, lecz coś zdarzającego się stosunkowo często. Sama tarcza Księżyca, która znajduje się akurat w apogeum, nie będzie wizualnie różnić się od Księżyca w "zwykłej" pełni, niemniej jednak zasnąć może być wtedy trudno
16 marca Księżyc znajdzie się w ostatniej kwadrze.
18 i 19 marca dążący do nowiu Księżyc będzie napotykać planety górne - Marsa, Jowisza i Saturna (patrz wyżej).
20 marca nad ranem (obserwacje najlepiej zaplanować między godziną 4 a 5), nastąpi bliska koniunkcja Marsa i Jowisza - tak udana, że obydwie planety zmieszczą się razem w polu widzenia lornetki, która być może pokaże nam również księżyce największej planety Układu Słonecznego.
20 marca punktualnie o godzinie 4:50, kiedy Mars będzie spotykał się z Jowiszem, Słońce wejdzie w Punkt Barana, a tym samym rozpocznie się astronomiczna wiosna.
24 marca Merkury znajdzie się w maksymalnej elongacji zachodniej (patrz powyżej).
Tego samego dnia Księżyc znajdzie się w nowiu i nastąpi wyjątkowa maksymalna elongacja wschodnia Wenus.
28 marca wieczorem w pobliżu Wenus znajdzie się młody Księżyc, a spotkanie w pobliżu opisanej w wątku dotyczącym konstelacji Byka, gromady Plejad, będzie wyjątkowo fotogeniczne
29 marca w godzinach ok. 21:36-22:39 (godziny podane dla Łodzi, + - 4 minuty w innych regionach Polski), Księżyc zakryje jasną gwiazdę Ain w gwiazdozbiorze Byka. Gwiazda należy do opisanej w wątku "Gwiazdozbiory #3 - Byk", gromady gwiazd Hiady, którą warto przy tej okazji zobaczyć. W pobliżu jaśnieć będzie jedna z gwiazd królewskich - czerwony nadolbrzym Aldebaran.
Pogodnego nieba wszystkim! Oby marzec sprzyjał obserwacjom i każdy znalazł na niebie coś, co szczególnie przyciągnie jego uwagę. A jeśli wybór okaże się zbyt trudny, to na początku kolejnego miesiąca na niebie zobaczymy coś, co pozostanie w pamięci na długo. O tym zjawisku już za parę tygodni
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Po tym jak luty przemknął nam przez kalendarz jak z bicza strzelił, wchodzimy w meteorologiczną wiosnę. Marzec podaruje nam tę porę roku wiele razy, bowiem właśnie w ciągu najbliższych trzydziestu jeden dni rozpocznie się także wiosna kalendarzowa i - w kontekście tego działu najważniejsza - astronomiczna. W marcu wydłużanie się dnia stanie się już bardzo wyraźne, co dodatkowo podkreśli zmiana czasu z zimowego na letni 29 marca. Dzięki niej rozpoczniemy sezon długich popołudni i późnych zachodów Słońca. Słońce stanie się bowiem na niebie dominującym graczem. 17 marca nastąpi równonoc wiosenna i dzień na sześć miesięcy stanie się dłuższy od nocy. W centralnej Polsce dzień w marcu przedłuży się o dwie godziny i 31 marca czas między wschodem a zachodem Słońca wyniesie już 12 godzin i 58 minut. A kiedy zajdzie - na niebie rozegra się kolejny spektakl.
Kiedy na zachodzie będziemy powoli żegnać gwiazdozbiory zimowe, na wschodzie i północy zobaczymy już wyraźne akcenty nieba wiosennego. Przewodnikiem wiosennego peletonu będzie majestatyczny, bardzo duży gwiazdozbiór Lwa, który prędko, już wieczorami zajmie miejsce wysoko na niebie. Wieczorem na północy zobaczymy również Gwiazdę Wiosenną - Arktura w konstelacji Wolarza, którą śmiało można uznać za jeden z astronomicznych symboli marca. Pojawienie się Arktura poprzedzi wstąpienie na nieboskłon kolejnych atrakcji, jak Herkules ze słynną gromadą kulistą o której jeszcze napiszę, Lutnia i rozsławiona mnóstwem Galaktyk Panna.
